Nasza metoda

Metoda skautowa Wędrowników opiera się na klasycznej koncepcji Ewy Grodeckiej opisanej w latach 30. XX w., którą rozwijamy w duchu chrześcijańskim. W jej skład wchodzą:

  • pozytywność – wspieranie mocnych stron skautów, szukanie konstruktywnych rozwiązań,
  • indywidualność – rozpoznanie wyjątkowości każdej osoby, dostosowanie do niej propozycji rozwoju i wymagań,
  • wzajemność oddziaływań – dwustronna relacja wychowawcza między opiekunami, a podopiecznymi,
  • dobrowolność – świadome podjęcie decyzji o przynależności do Wędrowników, złożeniu Przyrzeczenia i przestrzeganiu Prawa Skautowego, które stanowi drogowskaz postaw i zachowań,
  • świadomość celów – uzmysłowienie skautom własnego wpływu na rozwój i realizację planów,
  • wychowanie pośrednie - uczenie się przez działanie, stwarzanie skautom sytuacji, w których doświadczenie i przeżycie pomagają zdobywać wiedzę i rozwijać umiejętności,
  • naturalność – dostosowanie się do specyfiki rozwoju dziewczynek i chłopców w każdym wieku,
  • prostota – szukanie rozwiązań bazujących na życzliwości i solidarności, a nie na pieniądzach i majątku,
  • system zastępowy – praca w małych grupach stwarza możliwość dotarcia do każdego skauta, zaś poprzez bycie w grupie dokonuje się jego rozwój społeczny,
  • wewnętrzna integracja – dążenie do jedności pomiędzy prawdami i zasadami poznawanymi i uznawanymi za słuszne, a praktykowanymi w życiu,
  • wspólnota – gromadzenie się w jedno w realizowaniu planów Ojca, w zjednoczeniu z Chrystusem, w miłości i jedności Ducha Świętego,
  • poznawanie Stwórcy przez stworzenie – bliski kontakt z naturą, poznawanie Boga poprzez poznawanie przyrody,
  • służba dla Boga i Ojczyzny – bezinteresowny dar z siebie na rzecz parafii i społeczności lokalnej,
  • wolność i odpowiedzialność – odnoszenie się do młodych z zaufaniem, traktowanie ich jako współtwórców organizacji,
  • otwartość na inicjatywy – ciągłe doskonalenie naszego ruchu, szukanie nowych przestrzeni działania.
     

Pobierz statut w PDF